|
|||||||||||||||||||||||
HomeIntroTipsColumnsLinksContact (e-mail)
|
Woensdag, 25 April 2007Naad, reed, groefDeze week ben ik begonnen aan iets dat ik al veel eerder had moeten doen: de voegen tussen de stenen aan de buitenzijde van het huis! ´Neeeeej, niet de voegen!´ zouden alle kluskabouters geroepen hebben, ´de voegen doe je pas op ´t laatst. Op z´n vroegst over drie jaar, nadat je nachtenlang hebt liggen nadenken hoe nu toch die voegen gevoeglijk gevoegd kunnen worden. Ik waarschuw je, als je nu de voegen doet dan is het resultaat voeglelijk.´ Kijk, je hebt tuinkabouters, die kennen we. Ze zorgen voor je tuin en je hebt er verder geen last van (overigens wel van het onuitroeibare Zuid-Franse gras waar ze erg goed voor zorgen), én je hebt natuurlijk kabouter Klus, maar kluskabouters dat is toch echt iets heel anders… kleine potige mannetjes, kraaloogjes, bolle neus en borstelige wenkbrauwen, ze dragen geen puntmuts, o nee, veel te lastig tijdens ´t klussen, maar, één voordeel… ze lopen op klompjes dus je hoort ze van verre aankomen. Nou, maak je borst maar nat, want zitten ze eenmaal in je huis dan krijg je ze maar moeilijk weg. En wanneer komen ze te voorschijn? Nou, als je bijvoorbeeld een gat in de muur probeert te stoppen met wc-papier of wanneer je over ’n stofnest heen probeert te verven, ze komen meteen aanhollen. Klapperdeklap, klapperdeklap, over de houten trap. Laatst stond er wéér zo´n pisgiftige kluskabouter met een harige opgeheven wijsvinger voor me en toen was ik ´t zat, ik dacht, hoe raak ik ze kwijt? En toen zei de buurman, er is maar één manier en dat is je hele voorraadkast leeghalen, want daar komen ze op af, wijn, kaas, worst, ham, alles vreten ze op en maar zielig doen, dat ze zo’n honger hebben en zo, ja ja. Maar goed, zo gezegd, zo gedaan, en zowaar! Binnen ´n dag waren ze vertrokken, allemaal. Ik weet niet waar ze nu uithangen maar de hemel zij gedankt, hier zijn ze niet meer. Ik blijf wel op m´n hoede want één fles wijn in je voorraadkast of zo´n heerlijke Franse stinkkaas en je hebt ze weer in huis. Maar goed, mijn allergrootste ergernis aan dit huis vanaf moment nul zijn de voegen. Ik zou bijna zeggen dat ik het erger vind dan de weg voor het huis maar dat gaat me toch iets te ver. De vorige bewoners (over hun wansmaak valt niet te twisten) hebben de voegen tussen de stenen donkergrijs geverfd. Sommige mensen zouden dat aanduiden als ´speels´ maar ik vind het monstrueus. Toen vorige week de zon begon te schijnen kon ik er niet meer tegen. Ik heb Ruud duidelijk gemaakt hoe wat mij betreft de zaken ervoor stonden (´de voegen eruit, of ik!´). Hij is immers niet alleen mijn man maar in de gemeenschap van goederen en de nog altijd springlevende VOF die wij samen delen dienen we over ingrijpende wijzigingen overeenstemming te hebben. Om hem te overtuigen heb ik met acrylverf een zandkleur gemengd die overeenkomt met de gemiddelde kleur van de stenen en vervolgens heb ik wat lichte en schaduwrijke voegen ingekleurd. Zijn eerste reactie was ´putain´ want schelden in ’t Frans, dat kan hij inmiddels ook. Maar toen de volgende dag de verf was opgedroogd kon hij er niet meer onderuit. Het resultaat was ´comme si, comme ça´, ofwel, ga je gang! De Inter Distribution kon mijn kleur niet namaken, vanwege ´trop foncé´ (te donker). En dan word ik woest. Gelukkig vroeg hij niet ´maar, waarom zou u dat eigenlijk willen?´ (het steevaste antwoord van klusboeren als ze het niet weten) want dan was ik direct opgestapt. Dus maar naar Rodez gegaan, naar een professionele gifmenger. En daar kon alles, ik hoefde niet uit te leggen wat ik wilde, ze begrepen me direct. Ze vroegen zelfs of ik acrylverf wilde, nou ja… maar goed, ik werd dan ook geholpen door een vrouw. Hoe dan ook, ik had ´n bakje meegenomen met de kleur die ik wenste en er werd net zolang gemengd tot de juiste kleur was bereikt. Geweldig. Et l´addition s´il vous plaît... Enfin, dat was effe slikken, maar ik heb twee dagen aan één stuk door in de stikhete zon voegen staan verven. Goddank, het vreugdeloze grijs maakt plaats voor een vrolijke zandkleur. Nog wel effe doorwerken, dat wel.
geplaatst door Maartje Heymans om 14:48 | stuur een berichtVolgende tekst ( 26 apr) - Vorige tekst ( 13 mrt ) | ||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||