donderdag 1 januari 2009

Kachel 2

In Nederland wordt al gedroomd over de Elfstedentocht en hier is het lente. Het temperatuurverschil tussen noord en midden Europa is groot. Twee weken geleden zaten we dagenlang zonder elektriciteit door de zware sneeuwval en vandaag is het vijftien graden. Van mij mag het zo blijven. Ik heb ´n bloedhekel aan kou. Zodra de temperaturen onder de 10 graden komen zak ik weg in ´n soort winterslaap die me alle lust tot actie ontneemt. Ik ben met geen stok m´n huis meer uit te krijgen, ik heb de hele dag slaap en zelfs met zeven koppen koffie op heb ik de contra-actieve werkhouding van ´n SVB-medewerker met kiespijn, dus wat mij betreft kunnen de tropen niet snel genoeg komen.

Maar goed. Wat onze core business is weten we na al die jaren nog steeds niet maar desondanks willen we onze vaag gedefinieerde targets voor het komende jaar halen want de laatste tijd hebben we behoorlijk hoge overheadkosten gemaakt veroorzaakt door ´n slechte aquisitie van onze B2C afdeling die er ’n zooitje van maakte zodat de groei en continuiteit terugloopt en de negatieve cashflow werkelijk de pan uitreist en als onze prospects er lucht van krijgen dan zijn we helemaal ’t snotje en kunnen we dat gedroomde projectprofijt wel vergeten en zullen we over moeten gaan tot guerilla marketing en vervalsing van testimonials om alsnog de buit binnen te halen. Ofwel, het is 2009 dus geen gekerm en er tegenaan.

In ’n eerdere column vertelde ik dat we een houtkachel voor de woonkamer hadden gekocht. Die staat nu al zes weken in de woonkamer. Heerlijk hè? We wachten alleen nog op het bliksembezoek van de ramoneur om de kachel aan te sluiten.

Doe ’t dan zelf, zeiden ze in Nederland, al die emigranten doen toch alles zelf. Ja, goed idee. Even denken hoor. Eerst ’t dak opklimmen. Ik dan want Ruud past niet door ’t zolderraam. En dan prop ik gewoon even die elf meter lange tube door de schoorsteen. Ho ho, rustig aan, zo d'rek val ik nog naar beneden, ha ha. Zwiep. Daar ga ik. Ik glij spartelend van ’t schuine dak naar beneden maar kan me nog net aan de dakgoot vasthouden. Oef. Ik ben gered. Maar dan scheurt de dakgoot langzaam krakend los. Zwoei. Ik zwaai met een ruk de lucht in, maak ’n salto en beland in de schoorsteen van de buurman die net z’n sok aan de haard ophing voor de kerstman. Plof! Ho ho ho buurman, vous allez bien? Mag ik even via de voordeur terug naar huis? En zo fantaserend besloten we dan toch maar om op de ramoneur te wachten.

Maar er zijn klusjes die je zelf moet opknappen, of je nou wilt of niet. Kijk, onze kachel is mooi en zwart maar vloekte als de hel bij de woonkamer die we’n paar maanden daarvoor hadden opgeknapt. Opgelapt moet ik eigenlijk zeggen. Het was ’n soort breiwerkje waar ’t een met nietjes vastzat, ’t ander dichtgepleisterd was met gips en weer iets anders weggewerkt achter ’n nepwand. Op ’n dag vond ik ‘t genoeg en verwijderde ik ’n plint van de muur waar ik me al maanden aan stoorde. Het kostte me weinig moeite, een beetje rukken en trekken met breekijzer en hamer en hop, weg was-ie. Wat ’n opluchting.

De blauwe plint op de achtergrond…

Bij het verwijderen kwam een stuk pleisterwerk uit de muur mee en daarmee was de geest uit de fles. Even kijken hoe sterk ’t is, dacht ik, dus ertegenaan getikt met ’n beiteltje en hop! Daar stortte 60 jaar stoffig stucwerk naar beneden. Tussen de gaten door zag ik de vage contouren van natuurstenen. O, wat mooi, dacht ik, dan kan ik maar beter meteen het hele jaren vijftig decor verwijderen. Dus eerst de pleisterlaag, vervolgens de zand-cementlaag en tot slot de voegen tussen de stenen weggebikt. Kostte me uiteindelijk een volle week.

En slopen is verslavend. Zelfs Ruud die mijn sloopplannen aanvankelijk helemaal niet zag zitten, heeft hoogstpersoonlijk en met veel enthousiasme de schouw weggehakt.

En zo ging ’t van kwaad tot erger. Maar ’t kon me niet schelen want het eindresultaat had ik al bij verschillende mensen met een jaloerse blik bekeken. Kijk, sommigen hebben ’n wc-pot, ´n slaapkamer, ’n auto of ’n eigen parkeerplaats waarmee ze buren en vrienden jaloers kunnen maken, en zo heb ik dus mijn natuurstenen muur. Grow. Ik móest en zou ‘m ook hebben. En zo geschiedde. Ik kan je verzekeren, het voegen van natuurstenen binnen- of buitenshuis is het leukste dat er is.

Voor even dan, want na vijfentwintig vierkante meter muur ben je zes kilo lichter en complètement crevé. Maar wie ´t geld niet heeft om een paar Polen in te huren moet ´t werk zelf doen en er ligt nog ’n paar honderd vierkante meter op me te wachten, binnen- en buitenshuis, dus werk genoeg voor ’n heel leven en daarnamaals.

Beschrijving van het voegen van natuurstenen muren

Er zijn veel manieren om natuurstenen muren te voegen maar de volgende heeft wat ons betreft de voorkeur. Alle credits hiervoor gaan overigens naar onze vriend Dany die ons de techniek heeft uitgelegd.

Benodigdheden:

• een grote troffel en een kleine (langue de chat)
• plakspaan of een voegbord
• rubber handschoenen
• neuskapje
• zacht vegertje
• metselkuip of betonmolen
• emmer
• specie (zie verder)
• staalborstel
  

Metselspecie maken

Om metselspecie te maken heb je in ieder geval zand (sable) en kalk (chaux) nodig. Dit wordt in de juiste verhouding keihard. Je kunt eventueel wat cement toevoegen om het nog harder te maken. Dit hebben wij overigens niet gedaan. Al deze producten kun je krijgen bij doe-het-zelf zaken zoals Bricodepot, Gedimat, Point-P, enzovoort. Als je grote hoeveelheden zand nodig hebt dan kun je het zand ook direct bij een leverancier van zand halen, daarmee kun je de kosten behoorlijk drukken.

Wij hebben het zand gehaald bij de Gedimat waar verschillende soorten zand verkrijgbaar waren. Verstandig is om eerst wat tests te maken ergens in huis om te zien wat het uiteindelijke resultaat is. Je kunt dan ook goed bepalen welke kleur je het beste bevalt. Hou er rekening mee dat het dagen duurt voordat de specie gedroogd is en je de uiteindelijke kleur ziet. De kleur wordt een stuk lichter.

Gebruik de volgende verhoudingen: drie delen zand, twee delen kalk, iets minder dan een deel water (zie verderop).

Hier volgt een beschrijving voor het handmatig mengen in een metselkuip, maar voor grote hoeveelheden kun je beter een betonmolen gebruiken.

Stap 1: Zet neuskapje op en trek rubber handschoenen aan.

Stap 2: Voeg eerst het zand en daarna de kalk toe en meng dit met de troffel door elkaar.

Stap 3: Voeg vervolgens het water toe.

Stap 4: Wij voegen bij drie delen zand en twee delen kalk iets minder dan een deel water toe. Hoeveel water je toe moet voegen hangt van veel factoren af, o.a. het soort zand en of het zand droog of vochtig is. Het zand-kalk mengsel is goed als het een soort dikke yoghurt is. Het is te droog als het mengsel korrelig (crottes d’éléphant) is en het is te nat als je plasjes water ziet (pigshit).

Meng je handmatig gebruik dan een metselkuip en gooi het mengsel later over in een gewone emmer die je naar je bestemming kunt dragen want dat roert makkelijker dan in een klein emmertje van 10 liter. Met anderhalve emmer voeg je ongeveer 1 m².

Werkwijze voor het voegen

Stap 1: voegen schoonmaken tot ongeveer 2,5 cm diep en stof en gruis goed uitborstelen

Stap 2: voegen en stenen natpuiten met ’n plantenspuit en laten intrekken

Stap 3: specie aanmaken

Stap 4: gebruik voor grote voegen een grote troffel, gebruik voor kleine voegen een ‘langue de chat’ (kattentong).
Gebruik ’n plakspaan of voegbord om het zand-kalk mengsel op te vangen. Druk het mengsel goed in de voegen. Wees niet te precies. Zorg in ieder geval dat de voegen goed gevuld zijn. Nogmaals, over de afwerking hoef je je echt nog geen zorgen over te maken, dat komt later.

Specie aanbrengen

Stap 5: nu moet je wachten. Minstens twee uur. Ook nu hangt het weer van de omstandigheden af. Als het erg warm en droog is zal het cement ook sneller drogen en zul je sneller aan ’t werk kunnen gaan. Het is belangrijk om af en toe even te voelen hoe hard of zacht de specie is. Het moet droog en korrelig zijn, maar het mag beslist niet te hard zijn. Je kunt beter iets vroeger dan te laat beginnen want is het uitharden eenmaal begonnen dan krijg je het er niet meer af.

Voelen of de specie al hard genoeg is.

Stap 6: neem ’n staalborstel en borstel voorzichtig het mengsel van een steen. Als je begint op ’n steen en naar buiten borstelt hoef je niet bang te zijn dat je de voegen beschadigt en je kunt goed voelen of het mengsel hard genoeg is. Borstel nu langzaam het mengsel van de steen af en werk langzaam naar de voeg toe. Probeer de hele steen tot en met de randen zoveel mogelijk bloot te leggen. Pas op dat je niet teveel wegborstelt. Dit is overigens later makkelijk te repareren, maar het kost je veel extra werk dat je kunt voorkomen. Werk van steen naar steen. Je krijgt dan een mooi effect waarbij het voegmengsel gelijkmatig overloopt.

Zoek de verschillen

Een nog beter resultaat krijg je door nu ´n zachte borstel in een emmer met water te dopen en over de voegen te vegen. Daarmee zorg je ervoor dat de specie in de kleine gaatjes wordt geveegd. Nadeel hiervan is dat er een zandlaagje op de stenen komt dat je later weer moet verwijderen met spons of anderszins.

Tip: Als de stenen niet mooi zijn nadat de muur gedroogd is dan kun je deze schoonkrijgen met zoutzuur. Uiteraard moet je hier voorzichtig zijn.

geplaatst door Maartje Heymans om 42:20  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 26 jan ) - Vorige tekst ( nov 25 )