vrijdag, 20 februari 2009

Plattelandsstress

De meeste toeristen reizen meestal in de zomer af naar hun vakantiebestemming. Ja toch? In die tijd is het niet alleen in Nederland zomer maar ook hier en daardoor lijkt 't voor hun of het hier altijd prachtig weer is. Ik kan natuurlijk blijven beweren dat het hier ook winter is, net als in Nederland, maar dat gelooft toch geen hond, dus ik hou m’n mond er maar over verder. Goed, het voorjaar staat al een week te trappelen voor de deur, echt, het is prachtig weer, er zit ’n merel in de tuin, de poezen vangen vogels bij de vleet, ik kan m´n was weer buiten hangen en er is zelfs al een frelon op bezoek geweest. Het voorjaar broeit. Heerlijk.

Maar toch, iedere emigrant die hier in de buurt is neergestreken weet hoe benauwend de Zuid-Franse winters kunnen zijn. Het gaat ongeveer zo: het is koud, mistig, regenachtig, iedereen heeft griep en waar je ook loopt, hangt of staat, er is modder. Leuke kleren kopen heeft geen zin, als je er überhaupt al geld voor hebt, want het is te koud om die gave Zara-trui met vergulde gaten te dragen en trouwens, er is toch geen hond die ’t ziet.

Ik moet je eerlijk bekennen dat er de laatste maanden veel momenten zijn geweest waarop ik met weemoed terugdacht aan de stress van de oud-Hollandsche ochtendspits met overvolle treinen en kilometers lange autofiles. En als dat maar lang genoeg duurt dan komt er ´n moment waarop je als emigrant heimwee krijgt naar je vaderland, of je er nu van houdt of niet.

Het voordeel van een ander land is dat je de beperkingen niet of onvoldoende kent en er dus lekker op los kunt fantaseren dat daar alles kan wat in je eigen rotland niet kan. Dat heeft zo z´n voordelen want je doet dingen die je anders nooit gedaan zou hebben, eh, emigreren bijvoorbeeld. Maar als je ´n paar jaar in dat land woont dan wordt het weer gewoon´n land met vervelende en leuke dingen. Wel veel meer leuke dingen trouwens, dus wees maar niet bang dat ik terugkom naar Nederland, o nee, ik ben nog lang niet uitgefeest hier, maar wel wil ik zeggen dat de emigratie allang niet meer is wat ik me er ooit van had voorgesteld.

En als je dan in die oorverdovende saaiheid van de Zuid-Franse winter alleen nog maar smachtend kunt uitkijken naar de eerste lentedag komt er geheel onverwacht een mailtje binnen van een vroegere klant uit Nederland die je vraagt om een cursus te komen geven waarmee je in één week tijd je negatieve saldo en je verpieterde ego kunt restaureren.

Ik moet je zeggen, ik kan niet wachten om naar Nederland te gaan, kom maar op met je wateroverlast, met je ontspoorde jeugd, met je filelandschappen, met je vinexwijken, met je bedrijventerreinen, kom maar op. Ik ga ´n week naar Nederland om weer ´s lekker te stressen. Wat ´n feest. Daarna kan ik het leven weer aan hier.

geplaatst door Maartje Heymans om 13:28  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 29 mrt) - Vorige tekst ( 26 jan )