La Dépêche , januari 2009

De Engelsen die het hele jaar door wonen in het westen van de Aveyron blijven… en de rest vertrekt

Op de markt van Villefranche verkoopt Klaus, een Schot, iedere donderdag Engelstalige boeken. Hij is geworteld in Ségala (een gebied in de Aveyron) sinds hij met zijn vrouw besloot te leven in Peyralès. Hij verwacht niet nog te verhuizen. Voortaan speelt zijn leven zich hier af. In Rouergue. En nergens anders.

Zoals bij Klaus wordt het overgrote deel van de groep die het kanaal is overgestoken op jacht naar een Eldorado in de vorm van een vredeshaven in het westen van de Aveyron gevormd door mensen die hier permanent wonen. Misschien ook omdat dit gedeelte van de Rouergue grenst aan Quercy, verbindingsgebied met de Périgord waar de wegbereiders van deze levenswijze sinds decennia neerstrijken.

Maar de grote invasie van Engelsen – overigens vreedzaam en helemaal niet onplezierig – is zo’n tien jaar geleden begonnen. Aan het einde van de jaren 90 hebben ze zich, gedragen door een sterke pond, gestort op alles dat de aarde te bieden had aan schuren, boerderijen en ruines. Sommige agentschappen waren gespecialiseerd in deze niche die even specifiek was als veelbelovend.

Einde van het tweede huis

Tien jaar later is alles veranderd. Voor de professionele makelaars neemt het onderhand de vorm aan van een rouwmis. Onder invloed van een dalende pond – deze bevindt zich thans bijna op het niveau van de Euro – bereiken de inkomens van de Engelsen een zorgwekkende neergaande lijn. “Als gevolg van hun valuta en de slechte staat van hun banken, zijn de Engelsen zieker dan wij”, zegt Emmanuelle Schlumberger van het makelaarsagentschap van Villeneuve. Daarbij tekent zij aan dat er tevens teleurstelling is over het weer van de laatste jaren, met koude winters en slechte zomers. “Degenen die beginnen te verkopen zijn degenen die hier niet het hele jaar door wonen”, merkt zij op. Een standpunt dat vrijwel unaniem door haar collega’s gedeeld wordt. Sommigen hebben tussen 2007 en 2008 zelfs tot 50% daling van transacties waargenomen.

Een nieuwe migratie gaat op dit moment richting Noord-Afrika en dan Marokko in het bijzonder, wat blijkt uit peilingen van de agentschappen van Villefranche. Daar bovenop klinkt de echo van de kruistocht in de Dordogne tegen valse Engelse RMI-isten (RMI is een afkorting van Revenu Minimum d'Insertion, ofwel bijstandsuitkering) en twijfelachtige begunstigden van de CMU (Couverture Maladie Universelle, een ziektekostenverzekering voor de laagste inkomens) die heeft doorgeklonken tot in de gorges van de Aveyron. In Villefranche is te zien dat de Amerikanen de Engelsen vervangen binnen de stadsmuren.

Het voorbeeld van La Fouillade

Een voorbeeld zoals vele anderen : La Fouillade, 1.180 zielen en een paar Engelsen dat er het hele jaar door verblijft. Hier nemen de kinderen deel aan het lager- en voortgezet onderwijs en zitten ouders in bepaalde organisaties. Een van hen, David Hart, is zelfs kandidaat geweest voor de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen maart en spreekt alleen maar Frans. En dan is er Paul Pook, oud-international en fysiek verzorger van de Ierse rugbyploeg. Sommigen hebben gîtes en chambres d'hôtes, anderen zijn vakmensen of werken in de telecommunicatie.


geplaatst door Maartje Heymans om 16:38  |  stuur een bericht